قهوه، یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌های جهان، مسیر خود را از مزارع سرسبز و کوهستانی آغاز می‌کند. مزارع قهوه معمولاً در مناطق گرمسیری بین مدار رأس‌السرطان و مدار رأس‌الجدی قرار دارند؛ محدوده‌ای که به آن کمربند قهوه گفته می‌شود. کشورهایی مانند برزیل، کلمبیا، اتیوپی و ویتنام از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان قهوه در جهان هستند.

در این مزارع، گیاه قهوه درختچه‌ای همیشه‌سبز است که می‌تواند تا چند متر ارتفاع بگیرد. میوه آن، که به نام چری قهوه شناخته می‌شود، پس از رسیدن به رنگ قرمز یا زرد درمی‌آید و درون آن دانه‌های قهوه قرار دارند. برداشت این میوه‌ها، چه به‌صورت دستی و چه مکانیزه، مرحله‌ای بسیار حساس است؛ زیرا کیفیت نهایی قهوه به زمان و دقت برداشت بستگی دارد.

فرآوری دانه‌های قهوه به دو روش اصلی خشک و تر انجام می‌شود. در روش خشک، میوه‌ها زیر نور آفتاب پهن می‌شوند تا رطوبتشان از بین برود. در روش تر، دانه‌ها از میوه جدا شده و در آب تخمیر می‌شوند. این انتخاب تأثیر مستقیمی بر طعم و عطر نهایی قهوه دارد.

مزارع قهوه نه‌تنها برای اقتصاد کشورهای تولیدکننده اهمیت دارند، بلکه نقشی اجتماعی و فرهنگی ایفا می‌کنند. در بسیاری از مناطق، پرورش قهوه نسل به نسل منتقل شده و بخشی از هویت محلی به شمار می‌رود. همچنین رعایت اصول کشاورزی پایدار در این مزارع، به حفظ محیط‌زیست و کیفیت خاک و آب کمک می‌کند.

به این ترتیب، فنجانی قهوه که هر روز روی میز ما قرار می‌گیرد، نتیجه تلاش کشاورزانی است که در دل مزارع، با عشق و دقت فراوان، دانه‌هایی را پرورش می‌دهند که عطر و طعم آن مرزهای جغرافیا را درمی‌نوردد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *